هیپنوتراپی می تواند برای برخی اختلالات مانند اضطراب، درد مزمن و ترک سیگار مؤثر واقع شود. با این حال، شواهد علمی قطعی درباره کارایی آن در درمان همه انواع اختلالات روانی وجود ندارد.
همچنین باید توجه داشت که هیپنوتراپی باید تحت نظارت متخصصان با تجربه و دارای مجوز انجام شود. استفاده نادرست یا سوءاستفاده از هیپنوتیزم می تواند خطرناک باشد.
در مجموع، هیپنوتراپی می تواند در برخی موارد کمک کننده باشد، اما باید به عنوان یک روش کمکی در کنار سایر درمان های رایج مورد استفاده قرار گیرد.
در مورد خطرات احتمالی هیپنوتیزم، باید گفت که این روش درمانی، زمانی که تحت نظارت متخصصان مجرب انجام شود، معمولاً خطرناک نیست. اما برخی موارد احتیاط وجود دارد:
کنترل بیمار: هیپنوتیزم باعث نمی شود که فرد را به طور کامل کنترل کنند. در واقع، فرد در طول جلسات کاملاً آگاه و هوشیار است و خود می تواند تصمیم بگیرد که چه چیزی را بپذیرد یا رد کند.
پیامدهای ناخواسته: در موارد نادر، ممکن است هیپنوتیزم برای افراد با سابقه مشکلات روانی یا نورولوژیک، منجر به پیامدهای ناخواسته شود. به همین دلیل، افراد باید قبل از شرکت در هیپنوتیزم با پزشک مشورت کنند.
سوءاستفاده: استفاده نادرست یا سوءاستفاده از هیپنوتیزم توسط افراد غیرمجاز ممکن است خطرناک باشد و منجر به آسیب های روحی و روانی شود.
هیپنوتراپیست، یا متخصص هیپنوتیزم، وظایف مختلفی را در طول جلسات هیپنوتراپی انجام می دهد:
ارزیابی و تشخیص: هیپنوتراپیست ابتدا با گرفتن شرح حال بیمار، ارزیابی های لازم را انجام می دهد تا مشکل اصلی و علل آن را تشخیص دهد.
ایجاد حالت هیپنوتیکی: هیپنوتراپیست با استفاده از تکنیک های مختلف، از جمله پیشنهادات کلامی و نشانه های غیرکلامی، بیمار را به حالت هیپنوتیکی یا حالت تمرکز عمیق می رساند.
درمان: در حالت هیپنوتیکی، هیپنوتراپیست با استفاده از تلقینات و راهبردهای مؤثر، به درمان و اصلاح مشکل اصلی بیمار می پردازد.
ایجاد تغییر مثبت: هیپنوتراپیست با القای تغییرات مثبت در باورها، افکار و رفتار بیمار، به بهبود وضعیت او کمک می کند.
آموزش و پیگیری: هیپنوتراپیست روش های مقابله با مشکل را به بیمار آموزش داده و پیگیری های لازم را انجام می دهد تا اطمینان حاصل کند که تغییرات مطلوب حاصل شده است.